Starting Stevia from Seed

Seeds not planted within a few weeks should be stored in a rubber sealed glass jar placed in a cool, dark room or your refrigerator. Sow seeds indoors in early spring, or any time if you have a frost-free climate or plan to keep plants indoors. Transplants should be transferred to the garden at least two weeks after your last frost date. Plants will take at least 8-10 weeks to reach transplant size.
If you have developed a good seed starting method, go ahead and use it. In general, stevia should be treated similar to tomatoes when starting from seed. Here I describe my favorite method. I like to use individual cells or pots such as 6-pack plastic inserts. You will need a plastic flat or shallow container and a clear plastic dome or cover to go on top. Pots or cells should have drainage holes. Standard potting soil or seed starting mix works fine. If the soil is dry, moisten it slightly. Fill cells or pots level without compacting. Place 2-3 seeds on their sides in each cell or pot. Barely cover with fine horticultural vermiculite or a little potting soil.
Moisten thoroughly but gently with a spray bottle to settle the seeds and remove air pockets. Put a little water in the bottom of the flat to be absorbed from the bottom. That should be enough water until plants are up and growing. Place the clear cover on next. It’s fine if it doesn’t fit tightly. A little airflow is good. Put a thermometer under the cover. Place the container under a fluorescent light left on all the time and hung so the height can be adjusted. Keep the air temperature inside the plastic dome between 73˚ F. and 80˚ F. by adjusting the height of the light. A heat mat underneath could do the job as well, but the light itself improves stevia germination slightly.
In 6-12 days, tiny seedlings will begin to emerge. Take the clear cover off when more than half the pots or cells have seedlings showing. Don’t leave it on too long or the humid air will encourage damping off. At this point, leave the light on all the time at about five inches above the plants. Water from below. Pour about ¼ inch of water in the bottom of the flat for the pots or cells to soak up from below. Wait 4-6 days before watering again unless the soil dries out sooner. The goal is to keep the soil slightly moist, but not soggy. Avoid getting the leaves wet.
If the potting soil lacks any compost or fertilizer, Put a few drops of seaweed fertilizer or other weak, low nitrogen fertilizer in the water starting at about the third watering. Plants usually do fine without added fertilizer. When the seedlings are old enough to tell which one in each pot is strongest, cut the others off with a scissors. At about three weeks after sowing, begin to turn the light off at night. Maintain about 14 hours of light per 24-hour period. A timer is nice for this job.
At about 8-10 weeks from sowing, the plants may be transplanted or left to grow a few more weeks. Plants may also be kept as potted plants. A 4-6 inch pot is big enough for a small plant kept trimmed. Bigger pots work even better. Harden plants off for four to six days before transplanting to the garden, placing the plants outside in a protected area on nice days and bringing them in at night.

Pre-Sprouting Method

Transplanting tiny seedlings into their own pots or cells will maximize plant numbers, but this is time consuming and may damage some seedlings. Pre-sprouting is an alternative for maximizing plant numbers. It requires a plastic flat or similar shallow container with a clear plastic dome or lid, a thermometer, a spray bottle, and some biodegradable paper towels. Spread out a single paper towel and moisten with a spray bottle. Spread the seeds across half of the paper towel. Fold the towel in half over the seeds, then in half again. Lay the folded towel in the container along with a thermometer and put on the clear lid. Place under a fluorescent light left on all the time. Adjust the distance from the light so the temperature stays between 75°F. and 80°F. Turn the towel over once a day and spray a little water to keep it moist. In several days when the sprouts have green leaves, cut out a small section of towel where each sprout is located and place each one, green leafy side up, on top of the potting soil in it’s own cell or pot. fill in with a little vermiculite or potting soil so that just the tiny green leaves are showing. Keep moist and the little plants will take root and grow!

Copyright 2006 Jeffrey Goettemoeller

MEDICINAL PROPERTIES OF Stevia rebaudiana Bertοni

In spite of the prominence Stevia has obtained as a calorie free sweetener and flavour enhancer, it contains a variety of constituents besides the steviosides and rebaudiosides. This including the nutrients specified above and a good deal of sterols, triterpenes, flavonoids, tannins, and an extremely rich volatile oil comprising rich proportions of aromatics, aldehyde, monoterpenes and sesquiterpenes. These and other, as yet unidentified constituents probably have some impact on human physiology and may help explain some of the reported therapeutic uses of Stevia. Stevia has medicinal properties, too. If you use a preparation of the actual plant (not Stevioside), then you may experience benefits other than lowering calories. Scientific research has shown it to be beneficial in regulating blood sugar levels, bringing them into normal range. It is also used as a digestive aid. As a skin care product, it has been used to clear blemishes, tighten skin to remove wrinkles, to heal mouth sores and to treat a variety of wounds. It has also been used to treat eczema, seborrhea and dermatitis.

The following plant chemicals are found in Stevia rebaudiana:

Apigenin-4'-o-beta-d-glucoside, austroinulin, avicularin, beta-sitosterol, caffeic acid, campesterol, caryophyllene, centaureidin, chlorogenic acid, chlorophyll, cosmosiin, cynaroside, daucosterol, diterpene glycosides, dulcosides A-B, foeniculin, formic acid, gibberellic acid, gibberellin, indole-3-acetonitrile, isoquercitrin, isosteviol, jhanol, kaempferol-3-o-rhamnoside, kaurene, lupeol, luteolin-7-o-glucoside, polystachoside, quercetin, quercitrin, rebaudioside A-F, scopoletin, sterebin A-H, steviol, steviolbioside, steviolmonoside, stevioside, stevioside a-3, stigmasterol, umbelliferone, xanthophyll

Hypoglycaemic action:

It is probably the presence of the steviosides themselves that has produced dozens of empirical and semi?controlled reports of hypoglycemic action. Paraguayans say that Stevia is helpful for hypoglycemia and diabetes because it nourishes the pancreas and thereby helps to restore normal pancreatic function in semi?controlled clinical reports one also encounters this action. Oviedo, et.al., reported a 35.2% fall in normal blood sugar levels 6?8 hours following the ingestion of a Stevia leaf extract. Other workers have reported similar trends in humans and experimental animals. These kinds of results have led physicians in Paraguay to prescribe Stevia leaf tea in the treatment of diabetes. Similarly, in Brazil, Stevia tea and Stevia capsules are officially approved for sale for the treatment of diabetes. However, it is important to note that Stevia does not lower blood glucose levels in normal subjects. In one study, rats were fed crude extracts of Stevia leaves for 56 days at a rate of 0.5 to 1.0-gram extract per day. Another team of scientists replicated these procedures.

Neither group observed a hypoglycemic action. Other observers have obtained similar negative results. Then there is research in which the findings show trends toward hypoglycemic action, but are inconclusive. In at least one of these studies, alloxan?diabetic rabbits were used. The authors felt the results supported an anti?diabetic action, but the results were transient at best. To date, the experimental research on the effects of Stevia on blood sugar levels in human patients with either diabetes or hypoglycemia is sparse. The general feeling in the scientific community is that the mild acting nature of the plant and its total lack of toxic side effects argue against the need for extensive and expensive research programs. However, many of the anecdotes reporting a definite and significant blood sugar lowering action in diabetics, and a pronounced exhilarating effect in hypoglycaemic, are sound enough to justify considerable experimental work in the area. Perhaps, when this missing piece to the puzzle is supplied, we will then have a better understanding of how Stevia works. Why, for example, many diabetic humans experience a profound lowering of blood sugar levels following the ingestion of several cups of Stevia tea (24?32 oz.) during the course of a 24-hour period?

Cardiovascular Action:

A good deal of experimental work has been done on the effects of Stevia and stevioside on cardiovascular functioning in man and animals. Some of this work was simply looking for possible toxicity, while some was investigating possible therapeutic action. In neither case have significant properties been found. When any action at all is observed, it is almost always a slight lowering of arterial blood pressure at low and normal doses, changing to a slight rise in arterial pressure at very high doses. The most curious finding is a dose dependent action on heartbeat, with a slight increase appearing at lower doses, changing to a mild decrease at higher doses. In both instance is the result remarkable, and it is extremely doubtful that humans would experience any effect at normal doses. The long-term use of Stevia would probably has a cardiotonic action, that is, would produce a mild strengthening of the heart and vascular system.

Antimicrobial Action:

The ability of Stevia to inhibit the growth and reproduction of bacteria and other infectious organisms is important in at least two respects. First, it may help explain why users of Stevia?enhanced products report a lower incidence of colds and flues, and second, it has fostered the invention of a number of mouthwash and toothpaste products. Research clearly shows that Streptococcus mutans, Pseudomonas aeruginos, Proteus vulgaris and other microbes do not thrive in the presence of the non?nutritive Stevia constituents. This fact, combined with the naturally sweet flavour of the herb, makes it a suitable ingredient for mouthwashes and for toothpastes. The patent literature contains many applications for these kinds of Stevia?based products. Stevia has even been shown to lower the incidence of dental caries.

Digestive Tonic Action:

In the literature of Brazil, Stevia ranks high among the list of plants used for centuries by the "gauchos" of the southern plains to flavour the bitter medicinal preparations used by that nomadic culture. For example, it was widely used in their "mate." Through much experimentation, these people learned that Stevia made a significant contribution to improved digestion, and that it improved overall gastrointestinal function. Likewise, since its introduction in China, Stevia tea, made from either hot or cold water, is used as a low calorie, sweet? tasting tea, as an appetite stimulant, as a digestive aid, as an aid to weight management, and even for staying young.

Effects on the Skin:

One of the properties of a liquid extract of Stevia that has not yet been investigated experimentally is its apparent ability to help clear up skin problems. The Guarani and other people who have become familiar with Stevia report that it is effective when applied to acne, seborrhea, dermatitis, eczema, etc. Placed directly in cuts and wounds, more rapid healing, without scarring, is observed. (This treatment may sting for a few seconds, but a significant lowering of pain follows this). Smoother skin, softer to the touch is claimed to result from the frequent application of Stevia poultices and extracts. Current FDA labelling regulations are forcing U.S. suppliers to label their Stevia as something other than a sweetener; an appeal to its soothing action on the skin has been the most frequent alternative. Stevia is also known for skin shining and tightening properties, and has found its way in several commercial skin tightening products or anti-wrinkle products.

Anti-Hypertensive:

A 1-year, double-blind, placebo-controlled study of 106 individuals with high blood pressure evaluated the potential benefits of stevia for reducing blood pressure.4 In the treated group, the average blood pressure at the beginning of the study was about 166/102. By the end of the study, this had fallen to 153/90, a substantial if not quite adequate improvement. In contrast, no significant reductions were seen in the placebo group.

References:

· Soejarto, D. D., et al. “Potential sweetening agents of plant origin. III. Organoleptic evaluation of stevia leaf herbarium specimens for sweetness.” J. Nat. Prod. 1982; 45(5): 590–99.
· Bridel, M., et al. J. Pharm. Chem. 1931; 14: 99.
· Samuelsson, Gunnar. Drugs of Natural Origin. Stockholm: Swedish Pharmaceutical Press, 1992.
· Leung, A. and S. Foster. Encyclopedia of Common Natural Ingredients. New York:Wiley & Sons, 1996.
· Sekihashi, K., et al. “Genotoxicity studies of stevia extract and steviol by the comet assay.” J. Toxicol. Sci. 2002; 27 (Suppl. 1): 1–8.
· Matsui, M., et al. “Evaluation of the genotoxicity of stevioside and steviol using six in vitro and one in vivo mutagenicity assays.” Mutagenesis. 1996; 11(6): 573–79.
· Suzuki, H., et al. “Influence of the oral administration of stevioside on the levels of blood glucose and liver glycogen in intact rats.” Nogyo Kagaku Zasshi 1977; 51(3): 45.
· Naves, Y. R. “Volatile plant materials. XXV. Presence of matsutake’s alcohol (oct-1-en-3-ol) and 3-menthylcyclohexanol in essential oil of European pennyroyal (Mentha pulegium). Helv. Chim. Acta. 1943; 26: 1992–2001.
· Aritajat, S., et al. “Dominant lethal test in rats treated with some plant extracts.” Southeast Asian J. Trop. Med. Public Health 2000; 31 (Suppl. 1): 171–73.
· Oliveira-Filho, R. M., et al. “Chronic administration of aqueous extract of Stevia rebaudiana (Bert.) Bertoni in rats: endocrine effects.” Gen. Pharmacol. 1989; 20(2): 187–91.
· von Czepanski, C. “Testing of selected plants for antifertility activity.” Personal Communication 1977.
· Felippe, G. M., et al. “Stevia rebaudiana. A review.” Cienc. Cult. 1977; 29: 1240.
· Melis, M. S. “Effects of chronic administration of Stevia rebaudiana on fertility in rats.” J. Ethnopharmacol. 1999; 167(2): 157–61.
· Melis, M.S., et al. “Effect of calcium and verapamil on renal function of rats during treatment with stevioside.” J. Ethnopharmacol. 1991; 33(3): 257–62.
· Chan, P., et al. “A double-blind placebo-controlled study of the effectiveness and tolerability of oral stevioside in human hypertension.” Br. J. Clin. Pharmacol. 2000; 50(3): 215–20.
· Yamamoto, N. S., et al. “Effect of steviol and its structural analogues on glucose production and oxygen uptake in rat renal tubules.” Experientia 1985; 41(1): 55–7.
· Jeppesen, P. B., et al. “Stevioside acts directly on pancreatic beta cells to secrete insulin: actions independent of cyclic adenosine monophosphate and adenosine triphosphate-sensitive K+-channel activity.” Metabolism 2000; 49(2): 208–14.
· Boeckh, E. M. A., et al. “Avaliacao Clinica do Efeito Cronico do Edulcorante Natural Stevia rebaudiana Bertoni Sobre o Teste de Tolerancia a Glicose, Parametros Clinicos e Eletrocardiograficos em Individuos Normais.” V Simposio de Plantas Medicinais do Brasil. 1978; (4–6): 208.
· Humbolt, G., et al. “Steviosideo: Efeitos Cardio-circulatorios em Ratos.” V Simposio de Plantas Medicinais do Brasil. 1978; (4–6): 208.
· Melis, M. S. “A crude extract of Stevia rebaudiana increase the renal plasma flow of normal and hypertensive rats.” Braz. J. Med. Biol. Res. 1996; 29(5): 669–75.
· Boeckh, E. M. A. “Stevia rebaudiana bertoni: Cardio-circulatory effects of total water extract in normal persons and of stevioside in rats and frogs.” First Brazilian seminar on Stevia rebaudiana, Inst. Technol. Aliment. Campinas, Brazil, June 25-26, 1981.
· Melis, M. S. “Chronic administration of aqueous extract of Stevia rebaudiana in rats: renal effects.” J. Ethnopharmacol. 1995; 47(3): 129–34.
· Melis, M. S. “Stevioside effect on renal function of normal and hypertensive rats.” J. Ethnopharmacol. 1992; 36(3): 213–17.
· Curi, R., et al. “Effect of Stevia rebaudiana on glucose tolerance in normal adult humans.” Braz. J. Med. Biol. Res. 1986; 19(6): 771–74.
· Oviedo, C. A., et al. “Hypoglycemic action of Stevia rebaudiana.” Excerpta medica. 1970; 209: 92.
· Kinghorn, A. D., et al. Economic and medicinal plant research. Vol. 1. Academic Press: Orlando, FL. 1985.
· Anon. “Stevia components as sweetening agents and antibiotics.” Japanese Patent #8092,323. 1980.
· Tomita, T., et al. “Bactericidal activity of a fermented hot-water extract from Stevia rebaudiana bertoni towards enterohemorrhagic Escherichia coli 0157:h7 and other food-borne pathogenic bacteria.” Microbiol. Immunol. 1997; 41(12): 1005–9.
· Takahashi, K., et al. “Analysis of anti-rotavirus activity of extract from Stevia rebaudiana.” Antiviral Res. 2001; 49(1): 15–24.
· Takaki, M., et al. “Antimicrobial activity in leaves extracts of Stevia rebaudiana bert.” Rev. Inst. Antibiot. Univ. Fed. Pernambuco. Recife 1985; 22(1/2): 33–9.
· Pinheiro, C. E., et al. “Effect of guarana and Stevia rebaudiana bertoni (leaves) extracts, and stevioside, on the fermentation and synthesis of extracellular insoluble polysaccharides of dental plaque.” Rev. Odont. Usp. 1987; 1(4): 9–13.
· Dozono, Fumio. “Stevia extract-containing medicine.” U.S. patent #5,262,161. 1993.
· FDA Import Alert No. 45-06. May 17, 1991.
· Blumenthal, Mark. “Perspectives on FDA’s new stevia policy, after four years, the agency lifts its ban—but only partially.” Whole Foods Magazine, February 1996.

Stevioside induces antihyperglycaemic, insulinotropic and glucagonostatic effects in vivo: studies in the diabetic Goto-Kakizaki (GK) rats

Jeppesen PB, Gregersen S, Alstrup KK, Hermansen K.
Department of Endocrinology and Metabolism C, Aarhus University Hospital, Denmark. pbj@mail-telia.dk
Phytomedicine. 2002 Jan;9(1):9-14

Extracts of leaves from the plant Stevia rebaudiana Bertoni have been used in the traditional treatment of diabetes in Paraguay and Brazil. Recently, we demonstrated a direct insulinotropic effect in isolated mouse islets and the clonal beta cell line INS-1 of the glycoside stevioside that is present in large quantity in these leaves. Type 2 diabetes is a chronic metabolic disorder that results from defects in both insulin and glucagon secretion as well as insulin action. In the present study we wanted to unravel if stevioside in vivo exerts an antihyperglycaemic effect in a nonobese animal model of type 2 diabetes. An i.v. glucose tolerance test (IVGT) was carried out with and without stevioside in the type 2 diabetic Goto-Kakizaki (GK) rat, as well as in the normal Wistar rat. Stevioside (0.2 g/kg BW) and D-glucose (2.0 g/kg BW) were administered as i.v. bolus injections in anaesthetized rats. Stevioside significantly suppressed the glucose response to the IVGT in GK rats (incremental area under the curve (IAUC): 648 +/- 50 (stevioside) vs 958 +/- 85 mM x 120 min (control); P < 0.05) and concomitantly increased the insulin response (IAUC: 51116 +/- 10967 (stevioside) vs 21548 +/- 3101 microU x 120 min (control); P < 0.05). Interestingly, the glucagon level was suppressed by stevioside during the IVGT, (total area under the curve (TAUC): 5720 +/- 922 (stevioside) vs 8713 +/- 901 pg/ml x 120 min (control); P < 0.05). In the normal Wistar rat stevioside enhanced insulin levels above basal during the IVGT (IAUC: 79913 +/- 3107 (stevioside) vs 17347 +/- 2882 microU x 120 min (control); P < 0.001), however, without altering the blood glucose response (IAUC: 416 +/- 43 (stevioside) vs 417 +/- 47 mM x 120 min (control)) or the glucagon levels (TAUC: 5493 +/- 527 (stevioside) vs 5033 +/- 264 pg/ml x 120 min (control)). In conclusion, stevioside exerts antihyperglycaemic, insulinotropic, and glucagonostatic actions in the type 2 diabetic GK rat, and may have the potential of becoming a new antidiabetic drug for use in type 2 diabetes.

PMID: 11924770 [PubMed - indexed for MEDLINE]

Analysis of genotoxic potentiality of stevioside by comet assay

Nunes AP, et al.

Departamento de Biofísica e Biometria, Universidade do Estado do Rio de Janeiro, Instituto de Biologia Roberto Alcantara Gomes, Av 28 de Setembro, 87, 20551-030 Rio de Janeiro, RJ, Brazil.

Food Chem Toxicol. 2007 Apr;45(4):662-6. Epub 2006 Oct 27.
Comment in:
Food Chem Toxicol. 2007 Dec;45(12):2597-8; author reply 2599-60
Food Chem Toxicol. 2007 Dec;45(12):2601-2; author reply 2603-4


Stevioside is a natural non-caloric sweetener extracted from Stevia rebaudiana (Bertoni) leaves. It has been widely used in many countries, including Japan, Korea, China, Brazil and Paraguay, either as a substitute for sucrose in beverages and foods or as a household sweetener. The aim of this work was to study its genotoxic potentiality in eukaryotic cells. Wistar rats were treated with stevioside solution (4mg/mL) through oral administration (ad libitum) and the DNA-induced damage was evaluated using the single cell gel electrophoresis (comet assay). The results showed that treatment with stevioside generates lesions in peripheral blood, liver, brain and spleen cells in different levels, the largest effect being in liver. Therefore, these undesired effects must be better understood, once the data present here point to possible stevioside mutagenic properties.

PMID: 17187912 [PubMed - indexed for MEDLINE

Evaluation of the genotoxicity of stevioside and steviol using six in vitro and one in vivo mutagenicity assays

Matsui M et al.
Division of Genetics and Mutagenesis, National Institute of Health Sciences, Tokyo, Japan.
Mutagenesis. 1996 Nov;11(6):573-9.

Stevioside, a constituent of Stevia rebaudiana, is commonly used as a non-caloric sugar substitute in Japan. The genetic toxicities of stevioside and its aglycone, steviol, were examined with seven mutagenicity tests using bacteria (reverse mutation assay, forward mutation assay, umu test and rec assay), cultured mammalian cells (chromosomal aberration test and gene mutation assay) and mice (micronucleus test). Stevioside was not mutagenic in any of the assays examined. The aglycone, steviol, however, produced dose-related positive responses in some mutagenicity tests, i.e. the forward mutation assay using Salmonella typhimurium TM677, the chromosomal aberration test using Chinese hamster lung fibroblast cell line (CHL) and the gene mutation assay using CHL. Metabolic activation systems containing 9000 g supernatant fraction (S9) of liver homogenates prepared from polychlorinated biphenyl or phenobarbital plus 5,6-benzoflavone-pretreated rats were required for mutagenesis and clastogenesis. Steviol was weakly positive in the umu test using S.typhimurium TA1535/pSK1002 either with or without the metabolic activation system. Steviol, even in the presence of the S9 activation system, was negative in other assays, i.e. the reverse mutation assays using S.typhimurium TA97, TA98, TA100, TA102, TA104, TA1535, TA1537 and Escherichia coli WP2 uvrA/pKM101 and the rec-assay using Bacillus subtilis. Steviol was negative in the mouse micronucleus test. The genotoxic risk of steviol to humans is discussed.
PMID: 8962427 [PubMed - indexed for MEDLINE

Mutagenicity and human chromosomal effect of stevioside, a sweetener from Stevia rebaudiana Bertoni

Suttajit M, Vinitketkaumnuen U,Meevatee U, Buddhasukh D
Department of Biochemistry, Chiang Mai University, Thailand.
Environ Health Perspect.1993 Oct;101 Suppl 3:53-6.

Leaves of Stevia rebaudiana Bertoni have been popularly used as a sweetener in foods and beverages for diabetics and obese people due to their potent sweetener stevioside. In this report, stevioside and steviol were tested for mutagenicity in Salmonella typhimurium strains TA98 and TA100 and for chromosomal effects on cultured human lymphocytes. Stevioside was not mutagenic at concentrations up to 25 mg/plate, but showed direct mutagenicity to only TA98 at 50 mg/plate. However, steviol did not exhibit mutagenicity in either TA98 or TA100, with or without metabolic activation. No significant chromosomal effect of stevioside and steviol was observed in cultured blood lymphocytes from healthy donors (n = 5). This study indicates that stevioside and steviol are neither mutagenic nor clastogenic in vitro at the limited doses; however, in vivo genotoxic tests and long-term effects of stevioside and steviol are yet to be investigated.

PMID: 8143647 [PubMed - indexed for MEDLINE]

Study of physiological and toxic effects of a sweetening agent stevioside (review of the literature)

Smirnova MG
Vopr Pitan. 2001;70(4):41-4.

The review consist of modern data of physiologic and toxic effects on organism of sweetening stevioside with low energy value. His sweetening is considered by the most of investigators as not toxic, not mutagenic and not cardinogenic one.

PMID: 11550460 [PubMed - indexed for MEDLINE

A critical review of the genetic toxicity of steviol and steviol glycosides.

Brusick DJ
Brusick Consultancy, 123 Moody Creek Road, Bumpass, VA 23024, United States. Brusick41@aol.com
Food Chem Toxicol.2008 Jul;46 Suppl 7:S83-91. Epub 2008 May 16.


Extracts of the leaves of the stevia plant (Stevia rebaudiana Bertoni) are used to sweeten food and beverages in South America, Japan and China. The components responsible for the sweet properties of the plant are glycosides of steviol, primary stevioside (ent-13-hydroxykaur-16-en-18-oic acid), which is 250-300 times sweeter than sucrose and rebaudiosides A and C. Stevioside and steviol have been subjected to extensive genetic testing. The majority of the findings show no evidence of genotoxic activity. Neither stevioside nor its aglycone steviol have been shown to react directly with DNA or demonstrate genotoxic damage in assays relevant to human risk. The mutagenic activity of steviol and some of its derivatives, exhibited in strain TM677, was not reproduced in the same bacteria having normal DNA repair processes. The single positive in vivo study measuring single-strand DNA breaks in Wistar rat tissues by stevioside, was not confirmed in experiments in mice and appears to be measuring processes other than direct DNA damage. Neither stevioside nor steviol-induced clastogenic effects at extremely high dose levels in vivo. Application of a Weight-of-Evidence approach to assess the genetic toxicology database concludes that these substances do not pose a risk of genetic damage following human consumption.

PMID: 18556105 [PubMed - indexed for MEDLINE]

Stevioside

Geuns JM
Laboratory of Plant Physiology, Catholic University of Leuven, Kasteelpark Arenberg 31, B 3001 Leuven, Belgium. jan.geuns@bio.kuleuven.ac.be
Phytochemistry.2003 Nov;64(5):913-21.

Stevioside is a natural sweetener extracted from leaves of Stevia rebaudiana (Bertoni) Bertoni. The literature about Stevia, the occurrence of its sweeteners, their biosynthetic pathway and toxicological aspects are discussed. Injection experiments or perfusion experiments of organs are considered as not relevant for the use of Stevia or stevioside as food, and therefore these studies are not included in this review. The metabolism of stevioside is discussed in relation with the possible formation of steviol. Different mutagenicity studies as well as studies on carcinogenicity are discussed. Acute and subacute toxicity studies revealed a very low toxicity of Stevia and stevioside. Fertility and teratogenicity studies are discussed as well as the effects on the bio-availability of other nutrients in the diet. The conclusion is that Stevia and stevioside are safe when used as a sweetener. It is suited for both diabetics, and PKU patients, as well as for obese persons intending to lose weight by avoiding sugar supplements in the diet. No allergic reactions to it seem to exist.

PMID: 14561506 [PubMed - indexed for MEDLINE]

Stevia αντί ...ζάχαρης!

Ο θάμνος Stevia rebaudiana bertoni, που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών, ίσως αποδειχθεί «μάνα εξ ουρανού» στη βιομηχανία τροφίμων μιας και είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες.
Η Stevia τράβηξε την προσοχή της εταιρείας Coca Cola, η οποία σκοπεύει τώρα να ζητήσει έγκριση κυκλοφορίας για ένα γλυκαντικό με βάση τη στέβια που θα κυκλοφορήσει με την εμπορική ονομασία Rebiana. Στις περισσότερες χώρες, πάντως, η στέβια δεν έχει εγκριθεί για χρήση στα τρόφιμα. Στις ΗΠΑ, η Υπηρεσία Τροφίμων και φαρμάκων προς το παρόν θεωρεί το βότανο «μη ασφαλές πρόσθετο τροφίμων», ενώ η Ε.Ε. επιτρέπει την πώληση μόνο ως συμπλήρωμα διατροφής και ως συστατικό καλλυντικών. Πάντως, μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό αλλά αντιθέτως, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ασουνσιόν στην Παραγουάη έχουν δείξει ότι η στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.

Παρελθόν τα ζαχαρότευτλα,έρχεται η stevia

Μία νέα γλυκαντική ουσία, που παράγεται από το φυτό στέβια αναμένεται σύντομα να αντικαταστήσει τη ζάχαρη. Το φυτό προέρχεται από την Παραγουάη, και θυμίζει το ζαχαρότευτλο, ωστόσο η καλλιέργειά του αποδεικνύεται πολύ πιο οικονομική και κερδοφόρα για τους αγρότες.
Σε μία προσπάθεια να ανοίξει ο δρόμος για εναλλακτικές καλλιέργειες, που απαιτούν ελάχιστο νερό και έχουν χαμηλό κόστος παραγωγής, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες δοκιμαστικές καλλιέργειες της στέβιας, γνωστής ως stevia rebaudiana, σε συνολικά τέσσερα στρέμματα στο Ζαγκλιβέρι, στο χωριό Λίμνη του δήμου Αρέθουσας, στο δημοτικό διαμέρισμα Αρετή του δήμου Βερτίσκου και στην κοινότητα του Λουδία του δήμου Χαλκηδόνας. Η εναλλακτική καλλιέργεια ευδοκίμησε σε αυτές τις περιοχές, ικανοποιώντας τους παραγωγούς, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι αντί ζαχαρότευτλων στο μέλλον θα μπορούν να καλλιεργούν τη στέβια, για να παράξουν ζάχαρη. Επιπλέον για την ανάπτυξη αυτών των φυτών απαιτούνται μικρές ποσότητες νερού, χαμηλή λίπανση, ενώ η συγκομιδή είναι πολύ εύκολη, έναντι π.χ. του καπνού. Μία πρώτη ενημέρωση των αγροτών για το είδος της εναλλακτικής καλλιέργειας έγινε χθες το πρωί σε αγρό του δήμου Χαλκηδόνας, συγκεκριμένα στο Λουδία, στο πλαίσιο του προγράμματος που χρηματοδοτήθηκε από τη νομαρχία Θεσσαλονίκης και υλοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με επικεφαλής τον καθηγητή του τμήματος Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Πέτρο Λόλα. 300 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΑΧΑΡΗ Η stevia rebaudiana καλλιεργείται ήδη στη Βραζιλία, την Ιαπωνία, την Ινδία και τη Νότια Αμερική, ενώ σε περίπου έναν χρόνο αναμένεται να πάρει την έγκριση από την αρμόδια επιτροπή της Ε.Ε., για να καλλιεργείται και σε χώρες-μέλη της κοινότητας. Σύμφωνα με το διευθυντή της διεύθυνσης Υδατικών Πόρων και Εγγείων Βελτιώσεων της νομαρχίας Δημήτρη Λάγκα, τα αποτελέσματα της εναλλακτικής καλλιέργειας της στέβιας ήταν εντυπωσιακά, δεδομένου πως η παραγωγή από τα τέσσερα στρέμματα θα μπορούσε να προωθηθεί στην κατανάλωση. “Αυτό που ωστόσο έχει σημασία είναι πως η καλλιέργεια των φυτών αποδείχθηκε φτηνή στο κόστος παραγωγής, ήταν λιγότερο υδροβόρα, ενώ δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη λίπανση. Αν για παράδειγμα μία συμβατική καλλιέργεια απαιτεί 50 κιλά λίπασμα, η στέβια αποδείχθηκε ότι χρειάζεται μόλις 5 κιλά, δηλαδή μειωμένη χρήση φυτοφαρμάκων στο ένα δέκατο”, υπογράμμισε ο κ. Λάγκας. Όσον αφορά τη χρήση της, ο ίδιος εξήγησε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη ζαχαροπλαστική και μάλιστα σε μικρότερες ποσότητες, αφού βάσει του πειράματος αποδείχθηκε ότι είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, "Αυτό σημαίνει ότι ένα κιλό στέβια αντιστοιχεί με 300 κιλά ζάχαρη", σημείωσε ο διευθυντής της αρμόδιας υπηρεσίας της ΝΑΘ.

Βότανο χωρίς θερμίδες θα μπορούσε να υποκαταστήσει τη ζάχαρη

Η στέβια, ενδημικό φυτό της Παραγουάης, είναι ένας θάμνος με ύψος γύρω στα 60 εκατοστά

Ασουνσιόν: Ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη ίσως αποδειχθεί το «ιερό δισκοπότηρο» της βιομηχανίας τροφίμων. Η στέβια, παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών, είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες.
Ο θάμνος, με την επιστημονική ονομασία Stevia rebaudiana bertoni, τράβηξε την προσοχή της εταιρείας Coca Cola, η οποία σκοπεύει τώρα να ζητήσει έγκριση κυκλοφορίας για ένα γλυκαντικό με βάση τη στέβια που θα κυκλοφορήσει με την εμπορική ονομασία Rebiana.
Στις περισσότερες χώρες, πάντως, η στέβια δεν έχει εγκριθεί για χρήση στα τρόφιμα. Στις ΗΠΑ, η Υπηρεσία Τροφίμων και φαρμάκων προς το παρόν θεωρεί το βότανο «μη ασφαλές πρόσθετο τροφίμων», ενώ η ΕΕ επιτρέπει την πώληση μόνο ως συμπλήρωμα διατροφής και ως συστατικό καλλυντικών.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Αντιθέτως, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ασουνσιόν στην Παραγουάη έχουν δείξει ότι η σέτβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.
Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβια είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200 βαθμών Κελσίου, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική, σε αντίθεση με τη συνθετική ασπαρτάμη.
Η σέτβια είναι ήδη δημοφιλές γλυκαντικό στην Κίνα, η οποία μάλιστα έχει ξεπεράσει την Παραγουάη σε παραγωγή σάτβια. Η Κίνα καλλιεργεί σήμερα στέβια σε 200.000 στρέμματα, ενώ οι καλλιέργειες στην Παραγουάη περιορίζονται στα 15.000 στρέμματα παρά την εκρηκτική ανάπτυξη της αγοράς.
Η Παραγουάη προσπαθεί τώρα να αναγνωριστεί διεθνώς ως χώρα προέλευσης του μαγικού βότανου.

Μετά τον καπνό,η stevia

Η στέβια (λατ. Stevia rebaudiana), ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη, είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη και, μέχρι στιγμής, δεν παρουσιάζει ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Φαίνεται δε ότι διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα για να αντικαταστήσει τις καπνοκαλλιέργειες στην Ελλάδα. Ήδη, εδώ και δύο χρόνια είναι σε εξέλιξη έρευνα από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με πειραματικές καλλιέργειες σε καπνοπαραγωγικές περιοχές της χώρας, και χρηματοδότηση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Απομένει να διαπιστωθεί εάν το δημοφιλές σε Λατ. Αμερική και Ασία γλυκαντικό έχει μέλλον στην ελληνική γη.
Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των τριών μόνο χωρών (οι άλλες δύο είναι η Ιταλία και η Πορτογαλία), στις οποίες αναμένεται να χορηγηθεί επίσημη άδεια μετά το 2009 για την καλλιέργεια στέβια, που εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια. Αυτό ειπώθηκε σε ενημερωτική ημερίδα για την καλλιέργεια στέβια, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Πεντάπολη Σερρών. Την ημερίδα διοργάνωσε το Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης του δήμου Εμμανουήλ Παππά, σε συνεργασία με την Δ/νση Καπνού - Βάμβακος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Σερρών και τον καθηγητή της Σχολής Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας, κ. Πέτρο Λόλα. «Οι Έλληνες καπνοπαραγωγοί θα βρεθούν σε δραματική κατάσταση όσο περνά ο καιρός και περιορίζεται η καπνοκαλλιέργεια, ειδικά μετά το 2013», αναφέρει στον ΑγροΤύπο ο αντιδήμαρχος γεωργικής ανάπτυξης του Δήμου Εμμανουήλ Παππά, κ. Χρίστος Λασπάς. «Για το λόγο αυτό, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, πρέπει η ελληνική Πολιτεία να δραστηριοποιηθεί και να προνοήσει για αυτούς τους αγρότες». Η έρευνα για τη στέβια είναι ύψους 272.000 ευρώ, χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ από το Ταμείο Έρευνας Καπνού της ΕΕ και γίνεται από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Π. Λόλα. Όλα τα πειράματα θα γίνουν για δύο χρόνια, το 2006 και 2007 και θα αφορούν παραγωγή φυταρίων σε παραδοσιακά σπορεία και σε επιπλέοντα (υδροπονικά), λίπανση, αποστάσεις φυτείας, αριθμό κοπών και ελέγχου ζιζανίων, καθώς και επιδεικτικές καλλιέργειες για ενημέρωση - εκπαίδευση καπνοπαραγωγών και νέων αγροτών σχετικά με τη δυνατότητα και τις προοπτικές αυτής της καλλιέργειας. Σύμφωνα με τον κ. Λόλα, «η έρευνα χωρίζεται σε τρία πειραματικά στάδια: λίπανσης, ζιζανιοκτονία και αποστάσεως. Είμαστε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Hohenheim της Γερμανίας, το ΕΘΙΑΓΕ (Καπνικοί Σταθμοί Αγρινίου, Καρδίτσας) και Ομάδες Καπνοπαραγωγών σε παραδοσιακές καπνικές περιοχές της χώρας μας, όπως στην Ξάνθη, την Τούμπα Κιλκίς, την Ελασσόνα, την Καρδίτσα, τη Λαμία και το Αγρίνιο». Σε κάθε περίπτωση, θα υπολογιστεί το κόστος και η οικονομικότητα της νέας καλλιέργειας (από ειδικό γεωργοοικονομολόγο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), σε σύγκριση με την καπνοκαλλιέργεια, για να καταδειχθεί η δυνατότητα αυτού του είδους φυτού ως εναλλακτική καλλιέργεια, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μετατροπή της καλλιέργειας του καπνού και να στηρίξει τόσο το εισόδημα όσο και την απασχόληση εκείνων που θα εγκαταλείψουν την καπνοκαλλιέργεια. Stevia rebaudiana Η στέβια (λατ. Stevia rebaudiana) είναι ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών. Αποτελεί πηγή χρήσιμων φυσικών χημικών ουσιών, όπως στεβιοσίδη, ισοστεβιόλη, φυτοστερόλες, γιββερελλίνη (φυτοορμόνη), χλωροφύλλη (φυσική χρωστική), κ.ά. Είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Μάλιστα, πανεπιστημιακές έρευνες στην Παραγουάη έδειξαν ότι η στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβια είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200ο C, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική, σε αντίθεση με τη συνθετική ασπαρτάμη. Η στέβια είναι ήδη δημοφιλές γλυκαντικό στην Κίνα, η οποία μάλιστα έχει ξεπεράσει την Παραγουάη σε παραγωγή στέβια. Η Κίνα καλλιεργεί σήμερα στέβια σε 200.000 στρέμματα, ενώ οι καλλιέργειες στην Παραγουάη περιορίζονται στα 15.000 στρέμματα, παρά την εκρηκτική ανάπτυξη της αγοράς. Οι μεγαλύτεροι χρήστες της στεβιοσίδης (που υπάρχει στη στέβια) είναι η βιομηχανία τροφίμων-ποτών-ζαχαροπλαστική, καθώς υποκαθιστά τη ζάχαρη και την πράσινη χρωστική, και η ιατρική, για τους διαβητικούς. Στις ΗΠΑ επιτρέπεται μόνο ως διαιτητικό συμπλήρωμα, ενώ σε άλλες χώρες (Ιαπωνία, Κίνα, Ισραήλ).

Tα προιόντα-χρυσάφι της ελληνικής γής δείχνουν το δρόμο...

Πριν από ένα χρόνο, στο πλαίσιο του διετούς ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «Διερεύνηση ανάπτυξης ευκαιριών στροφής των καπνοπαραγωγών προς άλλες απασχολήσεις», το Ινστιτούτο Γεωργοοικονομικών και Κοινωνιολογικών Ερευνών κάλεσε τους εκπροσώπους των νομών Αιτωλοακαρνανίας, Αργολίδας, Βοιωτίας, Κορινθίας και Φθιώτιδας και τους ενημέρωσε για νέους δυναμικούς κλάδους που θα πρέπει να ακολουθήσουν για να κόψουν...τον καπνό.
Αγκινάρες, αραβόσιτος, φράουλες, σπαράγγια, ρίγανη, μηδική - το κυριότερο κτηνοτροφικό φυτό της χώρας μας, καλλιεργείται για την παραγωγή σανού. «Θα αυξήσετε τα κέρδη, είναι είδη που προσαρμόζονται στις εδαφοκλιματικές συνθήκες και αξιοποιούν το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό».Το ίδιο Ινστιτούτο μεταξύ άλλων προτείνει στους παραγωγούς επιχειρηματικής μορφής βοοτροφία στην περιοχή Χωρύγι (Νομός Κιλκίς), εκτροφή βουβαλιών στην Κερκίνη (Νομός Σερρών) και καλλιέργειες: κερασιού στο χωριό Αγίασμα (Νομός Ροδόπης), ροδιάς (Νομούς Πέλλας, Ροδόπης, Ξάνθης), κηπευτικών στη Ροδόπολη (Νομός Σερρών), βιολογικό καπνό στα Πομακοχώρια (Νομός Ξάνθης), «καφέ» βαμβακιού στο χωριό Μεγάλο Κρανοβούνιο (Νομός Ροδόπης), βιομηχανικού σπανακιού στην περιοχή των Γιαννιτσών (Νομός Πέλλας), αρωματικών φυτών -μελισσόχορτο, φασκομηλιά, μέντα, κόκκινο τριφύλλι, εχινάτσια, γαϊδουράγκαθο, δενδρολίβανο και βασιλικός- (Νομός Αιτωλοακαρνανίας), απόσταξη και εμπορία ριγανέλαιου στην Κρηστώνη (Νομός Κιλκίς), καλλιέργεια σπιρουλίνας -είναι ένα μικρό σε μήκος φύκι, πολυβιταμινούχο, που ονομάζεται και «τροφή των αστροναυτών» λόγω της υψηλής του περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη- στη Νιγρίτα (Νομός Σερρών), μανιταριών στο Γαλλικό (Νομός Κιλκίς).Ενα σωρό αγροτικά προϊόντα της ελληνικής γης βγαίνουν από την αφάνεια, καλλιεργούνται, προωθούνται στις αγορές και αρχίζουν να αποφέρουν αποτελέσματα.* Ο κρόκος Κοζάνης, το χρυσάφι της ελληνικής γης όπως αποκαλείται, συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες. Ο Συνεταιρισμός Κροκοπαραγωγών Κοζάνης ιδρύθηκε το 1971, απαρτίζεται από 1.500 μέλη και έχει το αποκλειστικό δικαίωμα συλλογής, συσκευασίας και διακίνησης του κρόκου. Η ίδρυση του Συνεταιρισμού δημιούργησε ένα φορέα που έχει τη συνολική ευθύνη της συγκέντρωσης, επεξεργασίας, τυποποίησης και διάθεσης του προϊόντος, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητά του και να αποφεύγεται η νοθεία που γινόταν στο παρελθόν, από τους εμπορομεσίτες, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση και την αρνητική εικόνα του προϊόντος. Καταναλώτριες χώρες θεωρούνται οι Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ελβετία, Αγγλία, Γερμανία, Σκανδιναβικές και Κάτω Χώρες, Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Βραζιλία, Αργεντινή, Ιαπωνία. * Το σπαράγγι είναι μια από τις πλέον δυναμικές καλλιέργειες για τη χώρα μας. Είναι ένα καθαρά εξαγώγιμο αγροτικό προϊόν, αφού το 95% της ελληνικής παραγωγής αποστέλλεται στο εξωτερικό. Τα κυριότερα κέντρα παραγωγής στη χώρα μας βρίσκονται στα Γιαννιτσά, την Καβάλα, την Ημαθία, την Εδεσσα, την Ορεστιάδα, την Αιτωλοακαρνανία και την Ξάνθη.* Η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου είναι αναγκαστικός συνεταιρισμός που ιδρύθηκε το 1938 με τον ιδρυτικό νόμο 1390 και είναι φορέας αποκλειστικής διαχείρισης της φυσικής μαστίχας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αποτελεί τη συλλογική έκφραση 20 πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών των 24 Μαστιχοχωρίων που βρίσκονται στη νότια Χίο. Σήμερα η Ενωση Μαστιχοπαραγωγών αριθμεί περίπου 5.000 μέλη και είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε μέγεθος οργανισμούς της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.Η εμπορική δραστηριότητά της είναι κυρίως εξαγωγική, αφού το 60% της ετήσιας παραγωγής της μαστίχας Χίου προωθείται στις αγορές του εξωτερικού -Ευρώπη, Μ. Ανατολή, Αμερική, Αφρική, Αυστραλία, Ασία- ενώ η συνολική ποσότητα εξαγόμενης μαστίχας το 2004 ανήλθε σε 73 τόνους. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα σημαντικότερα προϊόντα (μαστίχα, μαστιχέλαιο, τσίκλα Elma) της ΕΜΧ είναι προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ).* Στην καλλιέργεια ροδιάς στρέφονται οι αγρότες στην Κεντρική Μακεδονία και όχι μόνο, αναζητώντας εναλλακτική λύση μετά την αναγκαστική εγκατάλειψη παραδοσιακών καλλιεργειών -και λόγω ΚΑΠ- όπως αυτή του καπνού. Στη Γουμένισσα Κιλκίς, πρώην καπνοπαραγωγοί συνέστησαν την ομάδα παραγωγών ροδιού «Το Ρόδι» και καλλιεργούν σε περισσότερα από 500 στρέμματα ροδιές, που αναμένεται να φτάσουν τα 2.000 στρέμματα την επόμενη 5ετία. Η καλλιέργεια ροδιών έχει εξαπλωθεί σε νομούς της Β. Ελλάδας, όπως ο νομός Πέλλας, ως αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας μιας ισραηλινής εταιρείας που δραστηριοποιείται στο χώρο κατασκευής αρδευτικών συστημάτων και προωθεί την καλλιέργεια της ροδιάς με όρους συμβολαιακής γεωργίας. Στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί μέχρι σήμερα 700 στρέμματα ροδιάς, ενώ σύντομα θα φυτευτούν άλλα 500 στρέμματα. Αναμένεται όμως αύξηση της καλλιέργειας στο μέλλον γιατί το ενδιαφέρον του κόσμου είναι μεγαλύτερο, εφόσον αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που παρατηρούνται στη διάθεση ασφαλούς πολλαπλασιαστικού υλικού.* Μεταξύ των τριών μόνο χωρών που θα τους χορηγηθεί επίσημη άδεια εντός του 2009 για την καλλιέργεια της στέβιας, που εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια, συγκαταλέγεται η Ελλάδα. Η στέβια είναι ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών. Είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Αντιθέτως, έρευνες του Πανεπιστημίου της Ασουνσιόν στην Παραγουάη έχουν δείξει ότι η στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Ενα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβια είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200 βαθμών Κελσίου, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική, σε αντίθεση με τη συνθετική ασπαρτάμη.* Η κοινή μηδική (Medicago sativa) είναι πολυετές ψυχανθές φυτό (5-6 έτη) που κατάγεται από τη νοτιοδυτική Ασία και συγκεκριμένα από την περιοχή Ιράν, Ιράκ και Τουρκμενιστάν. Στην Ελλάδα και στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο εισήχθη κατά τους Ελληνοπερσικούς πολέμους, τον 5ο αιώνα π.Χ. Η μηδική είναι το σπουδαιότερο χορτοδοτικό φυτό σε παγκόσμια κλίμακα, γεγονός που οφείλεται στην υψηλή θρεπτική του αξία. Το χόρτο της μηδικής είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, ανόργανα άλατα και βιταμίνες. Χρησιμοποιείται ως χονδροειδής ζωοτροφή στα σιτηρέσια βοοειδών, αιγοπροβάτων, χοίρων και πουλερικών, με τον περιορισμό ότι μπορεί να προκαλέσει τυμπανισμό στα μηρυκαστικά εφόσον καταναλωθεί χλωρή. Τα τελευταία χρόνια, εξαπλώνεται διαρκώς η βιολογική καλλιέργεια της μηδικής, προς κάλυψη των αναγκών των βιολογικά εκτρεφόμενων ζώων, ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξάνεται.* Τρούφα. Μια εναλλακτική επιλογή καλλιέργειας, με μικρές απαιτήσεις στις δαπάνες έναρξης και φροντίδας αλλά με υποσχέσεις για μεγάλες αποδόσεις, «εισβάλλει» δυναμικά τον τελευταίο καιρό στον ελληνικό αγροτικό χώρο. Πρόκειται για το σπάνιο μανιτάρι με το όνομα «τρούφα», το οποίο αναπτύσσεται υπόγεια (7-15 εκ. από την επιφάνεια), στο ριζικό σύστημα ορισμένων δέντρων ή θάμνων, όπως: φουντουκιά, φλαμουριά, πεύκο, καστανιά, ελιά, πλατύφυλλη ή χνουδωτή βελανιδιά, αμυγδαλιά κ.ά. Στα δέντρα αυτά γίνεται μπόλιασμα της ρίζας με τον μύκητα. Σήμερα, το κόστος εγκατάστασης φυτείας ανά στρέμμα κυμαίνεται από 1.000 έως 1.500 ευρώ (προβλέπεται και επιδότηση από τα σχέδια βελτίωσης), ενώ οι αποδόσεις -ύστερα από μια 5ετία- μπορούν να φτάσουν τα 1.500 ευρώ το στρέμμα.* Φασκόμηλο. Στη Θεσσαλία, στη Ροδόπη αλλά και στο Αγιον Ορος αρχίζει να καλλιεργείται με πολύ καλές αποδόσεις το αρωματικό φυτό με τις ευεργετικές ιδιότητες. Η Salvia officinalis και η Salvia triloba, όπως είναι μερικές από τις επιστημονικές ονομασίες του φασκόμηλου, ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, και ο Ιπποκράτης τις χρησιμοποιούσε για θεραπευτικούς σκοπούς. Σήμερα, πάντως, η χρήση της διευρύνθηκε κι εκτός από αφέψημα συναντάται στη φαρμακολογία και στην αρωματοθεραπεία. Στην Κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, έδωσε το όνομά της σε ένα πρότυπο κέντρο αισθητικής, ενώ ευρεία είναι η χρήση της στην οδοντιατρική, καθώς έχει αποδειχτεί ότι καταπολεμά την οδοντική πλάκα. Ο Τάσος Ψύρρας από τον Τίρναβο Λάρισας βρήκε σπόρους ελληνικού φασκόμηλου σε μια πεζοπορία του στον Ολυμπο. Σήμερα καλλιεργεί 3 στρέμματα με πιστοποιημένους σπόρους, που προμηθεύεται από το ΕΘΙΑΓΕ, και μέσω ενός εμπόρου εξάγει το παραγόμενο προϊόν στην Αμερική για αφέψημα.* Αγριοαγκινάρες... με οκτάνια. Ο Γιάννης Ισκούδης από τις Καρυές Λάρισας εγκατέλειψε την καλλιέργεια βαμβακιού και φύτεψε περίπου 520 στρέμματα με αγριοαγκινάρα. Είχε δηλώσει ότι το έκανε για τρεις λόγους: περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και ενεργειακούς. Με την καλλιέργεια αυτή έχουμε αποκατάσταση των εδαφών διότι χρησιμοποιούμε πολύ λίγα φυτοφάρμακα. Η αγριοαγκινάρα, σύμφωνα με τον καθηγητή στο Τμήμα Γεωπονικών Εφαρμογών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Νίκο Δαναλάτο, μπορεί να εξελιχθεί στο «ελληνικό πετρέλαιο», δίνοντας τη δυνατότητα στους αγρότες να βρουν μια αποδοτική καλλιέργεια και στους καταναλωτές ένα φθηνό καύσιμο.* Κρητικό ραδίκι. Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των άγριων ραδικιών και το όνομά του σημαίνει ότι μιλάμε για έναν μικρό αγκαθωτό θάμνο, τόσο αγκαθωτό όσο να κάνει απλώς δύσκολη τη ζωή των Κρητικών που αποφασίζουν ν' ασχοληθούν μαζί του. Στην επιστημονική του ονομασία, το σταμναγκάθι λέγεται Cichorium Spinosum και όσον αφορά τη λεκτική συνύπαρξη της στάμνας με το αγκάθι, λέγεται ότι ευθύνεται μια παλιά συνήθεια των Κρητικών να καλύπτουν με αυτά τα χόρτα τα στόμια των σταμνών με το νερό για να εμποδίζονται τα μαμούνια και τα έντομα να κάνουν... βουτιές στο πόσιμο χρυσάφι. «Το χόρτο έχει μια υπέροχη πικράδα μαζί με μια ελαφριά γλυκύτητα, που δεν μοιάζει με κανενός άλλου και είναι σήμα κατατεθέν της κρητικής κουζίνας. Είναι το περιβόητο σταμναγκάθι, που τα τελευταία χρόνια έχει κουρσέψει όλα τα γκουρμέ εστιατόρια της Ελλάδας -και όχι μόνο- ανακηρύσσοντας εαυτόν ως χόρτο απαραίτητο σε κάθε γαστρονομική αναζήτηση» είχε σημειώσει ο Δειπνητής στην «Ε».Αλλα ξεχωριστά προϊόντα που εξακολουθεί να παράγει η ελληνική γη, είναι: η κορινθιακή σταφίδα, ξερά σύκα Μεσσηνίας, Λακωνίας, Εύβοιας και Αττικής, τοματάκι της Σαντορίνης, κουμ-κουάτ της Κέρκυρας, πατάτες Νάξου, πεπόνι της Μυτιλήνης, καρπούζια της Μεσσηνίας, μανταρίνι Καλύμνου, νεροκρέμμυδο Ζακύνθου, η οινοποιήσιμη ποικιλία βαρτζαμί της Λευκάδας, φράουλες της Ηλείας, κάστανα της Λακωνίας και της Αρκαδίας, όσπρια της Δυτικής Μακεδονίας και του Εβρου, πατάτες των Σερρών, της Δράμας του Αμυνταίου και της Πελοποννήσου, θερμοκηπιακές καλλιέργειες της Κρήτης και της Πρέβεζας, οπωροκηπευτικά των Μεγάρων, ακτινίδια της Πιερίας, φάβα της Σαντορίνης, αχλάδια της Λέσβου. ** «Μανιτάρι τρούφα, μια δυναμική και αποδοτική καλλιέργεια» είναι το σύνθημα του Παύλου Μιχαηλίδη, από το Κιλκίς. Αφού επισκέφθηκε στο εξωτερικό εκτάσεις με αυτό το προϊόν και αφού μελέτησε τις ανακοινωμένες επιστημονικές έρευνες για τις δυνατότητες εξεύρεσης δενδρυλλίων εμβολιασμένων με τον μύκητα Τρούφα, άφησε τα 100 στρέμματα με τα σιτάρια που καλλιεργούσε και στράφηκε στην τρούφα. Σύμφωνα με πληροφορίες, στη χώρα μας είκοσι καλλιεργητές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας έχουν επενδύσει σήμερα το μέλλον τους στην παραγωγή τρούφας, του πιο εκλεκτού εδέσματος στην ευρωπαϊκή κουζίνα, με την πιο... αλμυρή τιμή.* Κρασί, φάβα και ντοματάκια είναι τα προϊόντα που παράγουν στη Σαντορίνη. Σύμφωνα με τον γεωπόνο Μάρκο Καφούρο, η παραγωγή είναι ικανοποιητική: για τη φάβα έχουμε 1.000 στρέμματα, για το ντοματάκι 250, με απόδοση 150 τόνους ετησίως. «Είναι ικανοποιητική η παραγωγή, αρκεί να έχει βρέξει Μάρτη και Απρίλη. Πολλά νέα παιδιά στρέφονται στην ντόπια γεωργία και γίνονται αγρότες. Αυτό είναι πολύ αισιόδοξο για μας».* Ο Θανάσης Καρτάλης είναι 43 ετών και εδώ και λίγο καιρό καλλιεργεί στην Ξάνθη 10 στρέμματα με ροδιές. «Η πρώτη παραγωγή ήταν 400 κιλά ανά στρέμμα. Τα πρώτης κατηγορίας τα στέλνουμε στη Ρωσία για βρώση, τα άλλα για χυμό. Είναι μια εναλλακτική καλλιέργεια, που πιστεύουμε ότι στο μέλλον θα αποδώσει πιο πολύ». Στην ίδια περιοχή έχει ξεκινήσει και η παραγωγή ακτινιδίων και μήλων παράλληλα με τα σιτηρά και το βαμβάκι.* Αφησε τη συμβατική γεωργία και καλλιεργεί βιολογικά σιτηρά, όσπρια, ψυχανθή, ζωοτροφές. Ο 46άχρονος Στέργιος Τσιμνιόπουλος από τα Γρεβενά μάς λέει ότι η δυκολία και το κόστος της παραγωγής ξεκινούν μετά τη σπορά, αφού δεν χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα και λιπάσματα, άρα η απόδοση είναι πολύ μικρότερη. «Εμείς επιμένουμε, διότι έτσι θα πάμε μπροστά τη γεωργία μας και θα έχουμε καλύτερα αγροτικά προϊόντα».

Ημερίδα “Οι προοπτικές καλλιέργειας του φυτού Στέβια και άλλων αρωματικών φυτών στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας"

«Οι προοπτικές καλλιέργειας του φυτού Στέβια και άλλων αρωματικών φυτών στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας» είναι το θέμα της ημερίδας που οργανώνει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αιτωλοακαρνανίας το Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009 και ώρα 09:00 το πρωί στο Αγρίνιο στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας (Παπαστράτου 53 και Σμύρνης 1) με συνδιοργανωτές τους εξής φορείς: T.E.I. Μεσολογγίου, Πανεπιστημιακή Σχολή Αγρινίου, EΘ. Ι. ΑΓ. Ε. / Κ.Σ.Ε. Αγρινίου, Επιμελητήριο Αιτωλοακαρνανίας, ΓΕΩΤ. Ε. Ε., Ε.Α.Σ. Μεσολογγίου – Ναυπακτίας, Ε.Α.Σ. Αστακού – Ξηρομέρου.

Πειραματικές καλλιέργειες stevia στην Καρδίτσα

Η στέβια, το φυτό που παράγει μια κρυσταλλική γλυκαντική ουσία, γλυκύτερη από τη ζάχαρη, θα αντικαταστήσει πειραματικά φέτος μέρος της καλλιέργειας του καπνού στην Καρδίτσα.

Στόχος της πειραματικής καλλιέργειας που εισάγεται σε τέσσερα χωριά του νομού Καρδίτσας, το Λεοντάρι, την Άμπελο, το Καρποχώρι και τη Μητρόπολη, είναι να γνωρίσουν οι παραγωγοί το φυτό, τις καλλιεργητικές φροντίδες και το κοστολόγιό του. Πειραματικές καλλιέργειες του φυτού έχουν ξεκινήσει επίσης στην Ξάνθη, στο Κιλκίς, στο Αγρίνιο και στη Λαμία. Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει εκταμιεύσει 292.000 ευρώ από το Κοινοτικό Ταμείο Καπνού για τα επόμενα δύο χρόνια και ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος, καθηγητής Γεωπονικής Πέτρος Λώλας, αισιοδοξεί ότι τα αποτελέσματα θα είναι πολύ ικανοποιητικά. Αρχικά επιλέχθηκαν περιοχές, στις οποίες υπήρχαν καλλιέργειες καπνού, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη εμπειρία στην υποδομή και την αποξήρανση.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΕΒΙΑ Η στέβια (Stevia Rebaudiana) είναι ένα ετήσιο, ποώδες, πολύκλαδο φυτό, το οποίο παράγει μια κρυσταλλική γλυκαντική ουσία, γλυκύτερη από τη ζάχαρη, χωρίς θερμίδες, που χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, αλλά και ως συμπλήρωμα διατροφής, αντικαθιστώντας τη ζαχαρίνη και την ασπαρτάμη. Η στέβια μπορεί να καταναλωθεί ακόμη και από διαβητικούς. Τα φύλλα του φυτού, που σε ύψος δεν ξεπερνά τα 60 εκατοστά και δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα, μασιούνται χλωρά και δίνουν δροσερή αναπνοή. Μπορούν επίσης τα φύλλα της σέβιας να γίνουν λικέρ ή να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία τροφίμων και αναψυκτικών. Οι μεγαλύτεροι χρήστες της στεβιοσίδης, όπως ονομάζεται η ουσία που παράγεται από το φυτό, είναι η βιομηχανία τροφίμων - ποτών - ζαχαροπλαστικής και η φαρμακευτική βιομηχανία, αφού η ουσία υποκαθιστά τη ζάχαρη για τους διαβητικούς. Σε ορισμένες χώρες, όπως στις ΗΠΑ, η ουσία αυτή επιτρέπεται μόνο ως διαιτητικό συμπλήρωμα, ενώ σε άλλες χώρες, όπως στην Ιαπωνία από το 1971 και στη Βραζιλία, η στεβιοσίδη χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο ζάχαρης, ως συμπλήρωμα διατροφής και ως διαιτητικό συμπλήρωμα. Πρόσφατη μελέτη που έγινε στην Ιαπωνία, όπου το 50% του εμπορίου γλυκαντικών ουσιών έχει ως βάση τη στέβια, έδειξε ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καλλιέργεια του καπνού, αφού για να αναπτυχθεί χρειάζεται τις ίδιες περιβαλλοντικές συνθήκες και απαιτεί το ίδιο εργατικό δυναμικό, αποφέρει όμως μεγαλύτερα κέρδη.

Eναλλακτική καλλιέργεια stevia

Stevia rebaudiana: Εναλλακτική καλλιέργεια που υποκαθιστά τη ζάχαρη
Τετάρτη, 02.04.08
Το Stevia rebaudiana, ένα πολυετές φυτό, πολύκλαδο και ποώδες είδος με τροπική καταγωγή που ανακαλύφθηκε το 1887 στα υψίπεδα της Παραγουάης και για χρόνια χρησιμοποιούνταν και καλλιεργούνταν, από τις τοπικές φυλές των Ινδιάνων, ως ισχυρό γλυκαντικό και θεραπευτικό φυτό, απότελεί μία καινοτόμο και εναλλακτική καλλιέργεια - τρόφιμο που υποκαθιστά πλήρως τη ζάχαρη, αλλά και αποφέρει μεγάλα κέρδη στους καλλιεργητές του. Αυτό έδειξαν τα αποτελέσματα της διετούς έρευνας του τμήματος Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Έρευνες έδειξαν ότι η Stevia rebaudiana αποτελεί πηγή χρήσιμων φυσικών χημικών ουσιών, όπως στεβιοσίδη, ισοστεβιόλη, φυτοστερόλες, γιββερελλίνη (φυτοορμόνη), χλωροφύλλη (φυσική χρωστική), κ.ά. Σπουδαιότερη από αυτές και για την οποία κυρίως καλλιεργείται σήμερα η Stevia είναι η στεβιοσίδη ως φυσική γλυκαντική ουσία, 150 έως και 300 φορές ποιο γλυκιά από τη ζάχαρη, το ίδιο γλυκιά με τις συνθετικές γλυκαντικές ουσίες αλλά με σχεδόν μηδενική θερμιδική περιεκτικότητα. Οι μεγαλύτεροι χρήστες της στεβιοσίδης είναι η βιομηχανία τροφίμων-ποτών -ζαχαροπλαστικής (υποκαθιστά τη ζάχαρη και την πράσινη χρωστική) και η Ιατρική. Η Stevia rebaudiana έχει επιπλέον ιδιότητες όπως, αντιυπερτασικές, αντιβακτηριακές, αντιοξειδωτικές, ενώ είναι προληπικό τερηδόνας, ρυθμιστής σακχάρου στο αίμα, καρδιοτωνοτικό, επουλωτικό, περιποιητικό δέρματος.
Το 2006 και το 2007 το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έκανε έρευνες προσαρμοστικότητας, παραγωγικότητας, οικονομικότητας του φυτού στην Ελλάδα, σε 10 αγροτικές περιοχές (Σέρρες, Ξάνθη, Γρεβενά, Κατερίνη, Τούμπα Κιλκίς, Λαμία, Δράμα, Ζαγκιβέρι, Τιθορέα, Αγρίνιο).Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενθαρρυντικά, καθώς φαίνεται ότι η προσαρμόζεται και αποδίδει ικανοποιητικά με χαμηλές λιπάνσεις και περιορισμένη άρδευση, ενώ δεν έδειξε να προσβάλλεται από εχθρούς (έντομα) ή αρρώστιες.
Με δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο υπεύθυνος του ερευνητικού προγράμματος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Πέτρος Λόλας τόνισε ότι η Stevia rebaudiana θα είναι μία καινοτόμος και εναλλακτική καλλιέργεια-τρόφιμο στα πλαίσια της Νέας Γεωργίας γιατί μπορεί να αντικαταστήσει συμβατικές και προβληματικές καλλιέργειες και χρήσεις ορισμένων ουσιών (π.χ. ζάχαρης, συνθετικών γλυκαντικών ουσιών) στην Ελλάδα και την Ε.Ε. παρέχοντας πολύ υψηλό εισόδημα, καλύτερο ακόμα και από εκείνο του καπνού καθώς και απασχόληση σε μία αγροτική οικογένεια.
Επίσης επισήμανε ότι η Stevia rebaudiana με τις μειωμένες απαιτήσεις σε εισροές (νερό, λιπάσματα, κανένα φυτοφάρμακο) προσιδιάζει περισσότερο στη Βιολογική Γεωργία και τη Γεωργία μειωμένων εισροών.
Σε όλες τις χώρες όπου καλλιεργείται σήμερα χρησιμοποιείται ως ετήσιο φυτό, ύψους 60-120 cm, ανάλογα με το στάδιο κοπής. Η καλλιέργεια της Stevia μοιάζει πάρα πολύ με την καπνοκαλλιέργεια τόσο ως προς τις εδαφοκλιματικές συνθήκες και περίοδο καλλιέργειας (από Μάιο έως Σεπτέμβριο), όσο και την παραγωγή των φυτών στα σπορεία, τη λίπανση, τις αποστάσεις φυτείας, απαιτήσεις σε άρδευση (λιγότερες ανάγκες), συλλογή (με κοπή μία ή δύο φορές λίγο πριν την άνθηση), κ.ά.
Σύμφωνα με τον κ. Λόλα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τη Stevia rebaudiana από μέρους των αγροτών, ύστερα από τις επιτόπιες ενημερωτικές επισκέψεις που τους έγιναν, γιατί είναι μία καλλιέργεια που γίνεται χωρίς υψηλές απαιτήσεις σε εισροές, λιγότερο ‘’κουραστική’’, πολύ πιο προσοδοφόρα από ό,τι πολλές ‘’παλιές’’ καλλιέργειες (σιτάρι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, καλαμπόκι, ηλίανθος, καπνός, κ.ά.) και μάλιστα οικονομικά αυτοδύναμη καλλιέργεια χωρίς να χρειάζεται επιδότηση από την Ε.Ε. Για να στηριχθεί και τεκμηριωθεί καλύτερα το συμπέρασμα των πειραμάτων που έγιναν, επιστημονικά, αλλά και λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών (καύσωνες) του περασμένου έτους καθώς και του περιορισμένου αριθμού των περιοχών στις οποίες πραγματοποιήθηκαν, επιβάλλεται να επαναληφθούν σε περισσότερες και σε μεγαλύτερη έκταση περιοχές καλύπτοντας αντιπροσωπευτικά τις κύριες αγροτικές περιοχές στην Ελλάδα.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι πολυεθνικές έχουν κατοχυρώσει περισσότερες από 20 χρήσεις της Stevia rebaudiana και έχουν ζητήσει έγκριση χρήσης στις Η.Π.Α. και αλλού. Στην Ιαπωνία περίπου το 50% του εμπορίου γλυκαντικών ουσιών κατέχει η στεβιοσίδη η οποία χρησιμοποιείται αντί της ζάχαρης. Ο μεγαλύτερος καταναλωτής της Stevia rebaudiana είναι η Κίνα.

Άρχισαν οι πειραματικές καλλιέργειες σε διάφορους νομούς της χώρας μας...

Άρχισαν οι πειραματικές καλλιέργειες σε διάφορους νομούς της χώρας μας και τα πρώτα αποτελέσματα είναι πολύ αισιόδοξα.

Ένα φυτό που 1500 χρόνια χρησιμοποιείται από τους ιθαγενείς Guarani της Παραγουάης έρχεται να δώσει λύση στα προβλήματα των ελλήνων αγροτών. Χρόνια τώρα οι έλληνες αγρότες ασχολούνται με το βαμβάκι, τον καπνό, τα σιτηρά,τα ζαχαρότευτλα κ.α. και χρόνια ταλαιπωρούνται από το "ύξεις-αφίξεις" των εκάστοτε αρμόδιων υπουργών και επιτρόπων της ΕΕ. Είναι φανερό ότι το μέλλον αυτών των καλλιεργειών είναι σκοτεινό και είναι καιρός πλέον οι ίδιοι οι αγρότες μας να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους,ιδιαίτερα οι νέοι.

Να αφήσουν τα τσίπουρα στα καφενεία και το δεν βαριέσαι,μια νοοτροπία που τους κρατάει εγκλωβισμένους στα προβληματά τους. Καιρός για εξωστρέφεια! Ας κοιτάξουν τους Ευρωπαίους αγρότες γείτονες και να στραφούν προς νέες καλλιέργειες χωρίς να περιμένουν την διακοπή των επιδοτήσεων του βαμβακιού το 2013.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην πατρίδα μας νέων κυρίως αγροτών που ξεκίνησαν να ασχολούνται με νεες εναλλακτικές καλλιέργειες,όπως η τρούφα,τα σπαράγγια,τα ρόδια και τελευταία η stevia.

Η stevia είναι ένα μονοετές φυτό που ευδοκιμεί στην πατρίδα μας δεν έχει μεγάλες ανάγκες σε νερό(..το πρόβλημα του κοντινού μέλλοντος) και οι καλλιεργητικές του ανάγκες μοιάζουν με εκείνες του καπνού. Άρα μεγάλο μέρος των ελλήνων αγροτών μπορούν να σχοληθούν με αυτό διότι έχουν ήδη εμπειρία από τον καπνό.

Φύτευση στο χωράφι σε υψωμένα κρεβάτια(για στράγγισμα του νερού),ελαφρά αζωτούχα λίπανση, κάλυψη των ριζών με κομπόστ ή τύρφη έτσι ώστε να διατηρείται η υγρασία την θερμή περίοδο στο ριζικό σύστημα,συλλογή των φύλλων στα μέσα ή τέλος Σεπτεμβρίου,ξήρανση των φύλλων στον ήλιο ή σε ξηραντήρια,συσκευασία αυτών και προώθηση στην ελεύθερη αγορά για παρασκευή διαφόρων γλυκαντικών πρώτων υλών που βρίσκουν εφαρμογή στη μαγειρική,ζαχαροπλαστική,διαιτητική,φαρμακευτική βιομηχανία, κ.α.

Το ιδανικό θα ήταν η οργάνωση των ίδιων παραγωγών σε συνεταιριστικές ομάδες προς συγκέντρωση κεφαλαίων για δημιουργία κάθετων μονάδων επεξεργασίας των φύλλων προς παραγωγή των σχετικών εκχυλισμάτων της stevia.Δύσκολο εγχείρημα,διότι προυποθέτει επιμόρφωση,εκπαίδευση και σχετικούς επιστήμονες, όμως θα μπορούσαν να γίνουν τα πρώτα βήματα σε συνεργασία με τα τοπικά εκπαιδευτικά ιδρύματα,πανεπιστήμια και ΤΕΙ και αναζήτηση των σχετικών επιστημόνων από την ελεύθερη αγορά εργασίας.

Ας κοιτάξουμε μπροστά,όχι στην στενοκεφαλιά, τον ωχαδερφισμό και το δεν βαριέσαι εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα...οι κρατικοί παρεμβατισμοί απέτυχαν..η ελεύθερη αγορά είναι το μέλλον.

Μην περιμένουν οι έλληνες αγρότες να έρθουν οι μεσίτες στην πόρτα τους για να διαπραγματευθούν τους κόπους της παραγωγής τους.Να βγούν εκείνοι στην αγορά με καλά μελετημένα σχέδια και κινήσεις.Να πάρουν υπόψιν τους τον ανταγωνισμό γιατί και σ'αυτό το κομμάτι της stevia μεγάλες χώρες έχουν ήδη αρχίσει την καλλιέργεια μεγάλων εκτάσεων,όπως η Κίνα(μεγάλο κομμάτι της παραγωγής εξάγεται στην Ιαπωνία),η Βραζιλία, η Παραγουάη,η Ινδία,η Ινδονησία,η Κορέα,κ.α.

Στην Αμερική είχε φρενάρει για χρόνια η κυκλοφορία της stevia διότι ο αγαπητός κ. Ράμσφιλντ είναι μέτοχος της εταιρείας Searle η οποία παράγει και ουσιαστικά μονοπωλεί την τεχνητή γλυκαντική ουσία ασπαρτάμη,η κυκλοφορία της οποίας είχε πολλές φορές απαγορευθεί λόγω των βλαπτικών ιδιοτήτων(μέχρι καρκινογένεσης)...αλλά πάντα η Searle κατάφερνε να παίρνει άδεια κυκλοφορίας.Όλα τυχαία σ΄αυτό τον κόσμο!!

Όμως τελευταία, ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων των ΗΠΑ έδωσε την άδεια για την κυκλοφορία της stevia ως υποκατάστατο ζάχαρης,στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται από το 1970,η Ευρώπη τι περιμένει?